Hindi Ako Iiyak by Flippers

Kape’ng aking tinitimpla,
Lagi nalang lumalamig
Hindi ko malaman,
Kung kulang sa tamis
Tasang walang kibo,
Sa ‘kin nakatitig
Ako’t siya’y naghihintay,
Masagi nang iyong bibig.

II

Buhok na mahaba,
Iniingat-ingatan ko
Nuong isang linggo,
Pinaputulan ko ito
Marahil ay pagod lamang,
Ang iyong isipan
At di mo napansin,
At hindi tinutulan.

( Chorus )

Huwag kang mag-alala,
Di ako iiyak
Hindi magdaramdam,
Kahit na ga patak
Ako’y pinulot mo,
Singdumi ng burak
Binigyang pangalan,
Itong aking anak.

III

Pintong dati-rati bukas,
Sa iyong pag dating
Ngayo’y nakasara,
At panangga sa hangin
Kapag ikaw ay dumalaw,
Ito ay katukin,
Kahit mahina lang,
Ito’y aking sasagutin.

IV

Kay linis ng silid,
Walang nagkakalat
Medyas at sigarilyo’y,
Walang nag-hahanap
Sanggol na nasanay,
Akala ay ama
Gayong natutulog ito,
Kahit nag-iisa.

( Second Chorus )

Huwag kang mag-alala,
Di ako iiyak
Hindi magdaramdam,
Kahit na gapatak
Pag-ibig natin lang,
Sa iyo’y inalay
Sa tulad kong putik,
Tama na at sapat

Nakakaiyak 'tong kantang 'to. Natatouch siguro ako dahil ideal man ko yung katulad nya. Heheheheh! =)

No Religion is not Atheism

I have a seminarian friend, si Gear. Eto siya!


We had a little discussion about religion. Hindi naman serious. Here was the conversation:

AKO: Nuarin ka na magiging padi? Sayang. Bata sabi ko sa imo, ika ang makasal samu kang aagumon ko. Para, garu dai mi gusto ang church wedding. eheheheh!

May balak na kaming magpakasal sa 2011, pero, civil wedding lang sa may beach. heeheh! habo ko din pano su grabeng ceremony sa simbahan. iba din ang spiritual beliefs ni erik. eh, ako man, medyo nag-sigway na sa pagiging katoliko. ;)

dai mo man ngani papabunyagan si Baby ta sala magpabunyag na wara pang kamuwang-muwang ang tawo. Religion should be a choice.

kung hahaputon mo ako kung ano na ang relihiyon ko, well, ano...wara. hahahahah! pighahanap ko pa. hahahahhaha! may kanya-kanyang calling kaya ang tawo. pighahalat ko lang su saku. ;)

GEAR: choice man nindo an eh. pero sana makanap man giraray kamu ki religion. o kaya dai lamang maklingaw na magpasalamat sa nagtao kang buhay nindo. naintindihan ang kalagayan nindo. siguro marurumduman lang nindo an sa taas kung my mga problema na dai na nindo kayang mairesolve. sana dai iyan mag abot bagu nindo marealize na importante man plan an Diyos saindo o kaya bako gabos na gibohon kaya kan sauyang paghingowa.

Ingat kamu and Gudluck sa gabos na gigibuhon nindo.

AKO: Ngek. Dai man ako aethiest, noh! nagtutubod akong may Diyos. :D

Garu praktisado ka ng magsermon. heheheheh!


Yan. Bakit kaya inaakala ng mga tao na aethiest ka kapag wala kang pinaniniwalaang religion?

I was a Roman Catholic but it was never my choice. Pabinyagan ba naman ako ng mga magulang ko nang hindi man lang tinatanong kung ano ang pinaniniwalaan ko. Hindi ko naman siguro sila masisisi kasi yun ang tradition at tsaka hardcore Roman Catholic pala ang Papa ko.

Sa totoo lang, mula bata ako, marami akong naging tanong tungkol sa Roman Catholic. Una ay yung bakit naman naging kasalanan ko yung kasalanan ni Eba at Adan? Baki naman dinamay pa ako ni Lord sa kasalanan nila?

Sunod na tanong, bakit grabe pang ek-ek sa simbahan eh pwede namang kausapin si Lord anytime, anywhere?

Actually, madaming tanong. Nakalimutan ko na yung iba. =)

Tsaka, hindi naman kasi ako lumaki na nagsisimba every Sunday o nagrorosaryo regularly. Though, nagrorosary kami nung bata pa kami.

Dahil siguro dito kaya lumaki akong may free thinking. Open mind naman ako sa lahat ng paniniwala kahit gaano pa ka-weird ito. Kanya-kanyang beliefs naman yan eh.

Kaya sana, wala nang mag isip na aethiest ako. Iba naman kasi ang hindi naniniwala sa Diyos sa walang relihiyon.

Recipe No. 1: Potato Nuggets

Tama. Naisip ko nga itong recipe na 'to habang...alam mo na. :D At last, after ng ilang buwan ay nagawa ko na rin ang iniisip kong recipe. Heto na! Tantadadan! POTATO NUGGETS!

P.S. Pasensya na sa picture. Nanginginig pa kasi ang kamay ko habang kinuha yan kaya blurr. Tsaka, tinitipid namin yung battery kaya walang flash. :) At hindi ko na rin nalagyan ng ek-ek para magmukha namang lutong restaurant. Pero promise, masarap yan. Try mo. =)


Ingredients:

1/4 mashed potato
Chunky cubed cheese
bawang
sibuyas
paminta
asin
cooking oil
harina (tama lang na pampatigas-tigas ng mushed potato)
Chicken breading (pwede na rin harina kung nagtitipid ka)
(bahala na kayong magdagdag ng kung anong spices pa ang type nyong ilagay.)

Instructions:

1. Ihalo nang mabuti ang mga sangkap. Magtira nang konting harina kung wala kang chicken breading.

2. Hubugin ang mixture sa shape at size na gusto mo.

3. I-coat ng harina o chicken breading.

4. I-deep fry ang nuggets.

Tips:

Dapat mainit na mainit na ang mantika bago ilagay ang nuggets.

Hayaan nyo lang na malakas ang apoy habang piniprito nyo ang nuggets. Magiging masyadong mamantika kung mahina ang apoy. Tsaka hindi na naman kailangan pang lutuin ito kasi luto na siya. Kailangan lang na maging golden brown ang nuggets.

Maging alisto sa pagpiprito. Konting lingat nyo lang, baka masunog na ang nuggets.

Wag lagyan ng tubig ang nuggets. Eto kasi ang kapalpakang nagawa ko kaya medyo palpak yung nuggets. May tubig na kasing natural ang mashed potato. Pag nilagyan nyo ng tubig, mahihirapan kayong mag-shape nyan, though, magiging masarap pa rin naman.

Try nyo munang magprito ng isa at tikman nyo bago nyo iprito lahat.

Hinay-hinay lang sa asin. Mas madaling i-adjust ang matabang kesa sa maalat.

Maglagay ng tissue sa paglalagyan ng napritong nuggets para ma-absorb yung sobrang mantika.

Masarap na katambal nito ay gravy. May nabibili namang ready to cook na nun. O kaya hingi ka sa Jollibee. =)


So yun. Sana matry mo naman. Madali lang ito, kaso, medyo natagalan ako nito dahil trial-and-error yung ginawa ko. At least, hindi ko na yun magagawa sa susunod. =)

Nga pala, ito ang isa sa nagustuhang vegetarian food ng mga kapatid kong mahihiling sa pagkain ng processed meat. Mabilig ngang naubus ito. They are even asking for more!!!

Dapat Ba Akong Maging Vegetarian?

Minsan, nagsearch ako sa Google ng “vegetarian downsides.” Hehehehe! Gusto ko lang malaman kung ano ang downsides kung magpapakavegetarian ako bukod sa limited “daw” ang protein source ko.

Sabi ng isang source, nakakafeel daw ng moral superiority ang mga vegetarian dahil mas mabuti ang trato nila sa mga hayop. Kaya, tinanong ko si Dabz kung ganun nga ba ang nafifeel nya.

Sabi nya, hindi naman daw. Nahihiya din siguro siyang ipangalandakan na vegetarian siya dahil pag minsan ay iba ang iniisip ng tao sa kanya.

Minsan nga raw, inaakala ng pinsan nya na iniisip nyang masama sila dahil kumakain sila ng karne. Ganun din siguro ang feeling nga mga magulang at iba kong kapamilya kapag nalalaman nilang vegetarian si Dabz.

Noong nalaman ko naman vegetarian siya, hindi ko naman naisip na baka akala nya sa akin ay less morally righteous na tao. Ang totoo, mas naexcite akong matikman kung ano ang mga kinakain nya. Hahahahah!

Sabi pa ni Dabz, sa sampu raw na nasasabihan nyang vegetarian siya, isa lang ang nagtatanong kung bakit siya vegetarian. May pagka judgemental na ang reaksyon ng iba gaya ng, “Ano na lang ang kinakain mo?” “Hindi ba mahirap yun?” “Ano naman ang lasa ng kinakain mo?”

Hindi naman natin sila masisisi, eh. Karamihan kasing masarap na pagkain sa mundo ay hindi gawa sa gulay. At sa point of view ng iba, para kang forever na nasa Ramadan o fasting kung vegetarian ka.

Kung magbabasa ka lang, napakarami, almost endless, na ang mga bad reactions tungkol sa vegetarianism. Ang usual naman na nagrereak ng ganun ay yung mga taong wala talagang alam.

Sa ngayon, respeto na lang sa kanya-kanyang choices of living ang pinakamabisang gawin. Sabi nga nung kaibigan ko, ang kasalanan daw ay yung masama sa mata mo. In short, subjective ang kasalanan. What’s wrong for me might not be wrong for you.

Pero for now, hindi ko pa nakikitang mali ang kumain ng karne. Wahahahahah! Kung magiging vegetarian man ako, gagawin ko yun for my health’s sake. Alam ko na kasing hindi designed ang ngipin, kamay, at tyan ng tao para kumain ng hayop.

Masaya na din naman ako na hindi na ako nagkicrave sa karne. Okay na sa akin kahit anong pagkain basta pleasing sa panlasa.

Nagiguilty na nga ako kapag kumakain ako ng karneng baboy, baka, at manok. I’m sooooo BAD!

Di bale, malalaman ko rin ang katotohanan at magiging kusang loob na lang sa ‘kin na gawin ang tama.

Sabi ulit ni Dabz, darating na lang daw yung truth sa akin kapang sincere kong hinahanap ang katotohanan. At baka isang araw ay ibulong sa akin ng langit na dapat akong maging vegetarian.

Adrenaline Rush

"Hoy, Arcee! Lintikusan ka! Gagadanun mo ako sa nerbyos!"

Natutuwa at natatawa ako kapag naririnig ko ang ganitong linya o similar lines sa mga sinasakay ko kay Excelsis, ang dakila kong motor noong college. Parang nakaka-feel ako ng sense of fulfillment kapag may natatakot sa pagmomotor ko. Ewan, pinanganak na siguro akong isang effective na mang-aasar.

Pero honestly, talagang gusto ko yung feeling na natatakot sa bilis ng takbo ng motor. Nakakaexcite. Parang tumataas ang dugo ko at level of excitement na bigla ka na lang natutuwa sa sobrang excitement ng mga pangyayari.

Usual ko 'tong ginagawa kapag uuwi ako sa bahay nang gabi na. Konti na lang kasi ang sasakyan sa kalsada. Para mo nang pagaari ang buong kalsada. Pwede kang pumasok sa no entry points, pwede kang magdrive sa left lane, pwede kang magpagewang-gewang ng takbo. At higit sa lahat, pwede kang makipagkarera sa iba pang motor o mas exciting, bus o truck.

Ang kalsada papuntang third district ng Albay ang pinakasafe para sa mga gustong magpa-andar ng motor nang higit sa 80kph. Mabagal ba? Para ka na kasing liliparin sa motor kung mga 120kph na ang takbo mo. Pero, I assure you, ang sarap ng feeling.

Siguro, yung kalsada papuntang Sorsogon mula Daraga ang pinakachallenging. Though, hindi ko pa yun na try. Sayang nga, eh. Madami kasing zigzag roads dun. Delikado kaya mas challenging at mas exciting. Ang maganda lang naman sa papuntang third district eh madami kang makakasalubong na malalaking sasakyan. Nakakatuwa talaga!!!

Buti na lang, hindi ko naman naisip na maging kaskasera kung may nakikisakay kay Excelsis. Careful naman ako, pero, mahilig pa rin akong mag-overtake noon kahit sa mga alanganing lusutan. Good thing, hindi naman ako nadisgrasya habang may nakasakay sa likod. Unluckily, nadisgrasya naman ako sa motor. Ganun daw talaga pag motor, malapit sa disgrasya.

Sabi ko nga sa kapatid ko, wag muna siyang mag-aral magmotor kung hindi pa siya ready mamatay. Kung sabagay, mamatay naman tayong lahat. Mapapahaba lang natin ang buhay sa pag-iingat at pag-aalaga sa sarili.

Hay... nakakamiss na din yung old days na yun. Hindi ko man naranasan ang ultimate adrenaline rush with Excelsis, at least, naexperience kong makaramdam ng sens of fulfillment kasama siya.

Tinigil ko nang paunti-unti ang pagmomotor nang napansin kong mas napapalayo na ako sa mga tao. Wala lang. May happiness din kasi kapag sumasakay ako sa dyip. Tinitingnan ko ang mga mukha ng mga nakasakay. Nakakawiling past time yun.

Dati kasi, noong wala pa si Excelsis, trip ko ding magjoyride lang sa mga jeep. Pampalipas oras lang. Masaya. Mas gusto ko pa rin yun kesa nagmomotor ako.

Ganunpaman, masaya ako na sa teenage years ko eh naranasan kong maging wild sa kalye. Habang tumatanda kasi ang tao, mas natatakot tayong ma-deadz, kaya mas naglalaylo tayo.

Siguro, sa sunod na madadrive ko ulit si Excelsis, hindi na adrenaline rush ang habol ko. Simpleng motorcycle trip na lang with my two boys. :)