Ang Aking Dream House

Dati, naiimagine kong mabuhay nang magisa sa isang urban apartment place. Hindi ko naman actually hinahangad na manirahan sa isang condominum. Pero, parang ganun yung style niya. Isang stadio-type apartment. One room that contains all rooms, kumbaga. Kahit nga ata isang kwarto lang basta may CR, mabubuhay na ako. Basta ba may laptop lang ako dun. Solve na ako. Dati yun.

Pero ngayon, iba na ang naiimagine kong ideal life.

Gusto ko yung tipong gaya ng buhay ni Heidi at Lolo Alp. Nasa bundok, madaming nakikitang puno, may mga hayop, kahoy lang ang tirahan, simple, hindi namomroblema sa pera. Kung pwede lang, pipiliin ko talagang mamundok na lang. Hhehehe! Hindi ko naman gustong maging NPA. Gusto ko lang manirahan sa isang peaceful na lugar kung saan konti lang ang tao, o kung pwede walang kapitbahay. Kami lang ng anak at soon to be legal husband ko.

Alam mo yun, yung two-storey building na made of kahoy lang. Maliit na mesa, kahoy na sala o kaya isang couch lang, malambot na kama, at malinis na kitchen. Ganun lang. Gusto ko rin yung may malawak na lupa para pagtaniman ng mga gulay. Besides, vegetarian naman yung dalawa. At, syempre, baka maging vegetarian na rin ako. Oks na yung gulay. At dapat, may alaga kaming baka o kambing para may source of milk. Parang nakakatuwang magpisil-pisil ng boobs ng baka para magsqueeze out ng gatas.

Ayokong may TV sa bahay. Kung meron man, limited lang dapat sa news at educational channels ang accessible. O kung pwede eh, mga taped lang ang papanuorin namin dun.Ayokong may TV sa sala. Siguro, isang radyo o speaker lang, okey na yun.

Gusto ko ring may mga kandila sa bahay. Syempre, electricity, kailangan yun. Pero, okey naman kahit wala. Siguro, gugustuhin ko pa ring dala-dala ko ang laptop sa kabundukan. Communication lang sa mga tao sa labas at simpleng pag gawa ng multimedia. Pero, ayaw ko na ata ng social networking sites na puro pacute lang. Pwede ko naman iconsider yung iba gaya ng multiply o mga blogging sites.

Parang ang saya ng ganung setup. Hindi namin kailangang mag pa employ para kumita ng pero. baka hindi nga namin kailanganin ng pera para mabuhay. Kaso, hindi naman kasi pwede.

Mag-aara si baby at kailangan namin ng pera para dun. Pag nagkasakit siya, kailangan din namin ng pera para pampaospital. Hay... Napapabuntung-hininga na lang ako.

Mangyayari pa naman siguro yung dream house at living ko pag nagretire na ako at may pamilya na ring sarili ang anak ko.

Kung hindi man ito mangyari, magtatravel na lang ako sa buong mundo. Hehehehe! Anyway, ganung buhay naman ang gusto ni Erik. Gusto nya kasing mamuhay sa bundok at maging ermitanyo pag matanda na. Ako naman, gusto kong magtravel at magcontribute sa mundo sa simpleng paraan. Dadalawin ko na lang siguro siya at paiinggitin sa mga pictures ko. Heheheheh!

Malay din natin, baka mgbago na naman ang konsepto ko ng dream house. Ang importante namna ay masaya tayo sa dream house natin at dun, dun siya nagiging dream house.